از فيلم تا سنسور
هيجان و لذت ديدن عكس، در همان لحظه كه گرفته مي شود، رمز نفوذ دوربين عكاسي ديجيتال در بين مردم است؛ هر چند كه نقش هزينه كم، قابليت اصلاح اشتباه با تكرار، امكان ويرايش سريع و آسان و قابليت ارسال آسان عكس هاي ديجيتال را نبايد ناديده گرفت. اما واقعاً يك دوربين عكاسي ديجيتال چيست و چگونه توانسته است در ظرف مدت كوتاهي اينچنين در ميان طيف گسترده اي از عكاسان حرفه اي گرفته تا كاربران خانگي گسترش يابد؟
دوربين عكاسي ديجيتال يك دوربين عكاسي معمولي است كه در آن يك سنسور نوري پيچيده جاي فيلم عكاسي را گرفته است. نور (كه با باز و بسته شدن پرده شاتر در دوربين هاي اپتيكال به سطح حساس به نور فيلم مي تابيد و باعث نقش بستن تصوير بر روي فيلم مي شد) در دوربين هاي ديجيتال روي سنسور نوري تابيده مي شود. اين سنسور نوري پيچيده، يك شبكه از سنسور هاي نوري ريزتر است كه هر نقطه از آن وظيفه ثبت نور و رنگ يكي از نقاط تصوير را بر عهده دارد. نورهاي رسيده به سنسورها در قالب سيگنال هاي الكتريكي به اطلاعات ديجيتال تبديل مي شوند و در انتها اين اطلاعات به صورت يك فايل تصويري روي حافظه دوربين ذخيره ميشوند.
تاريخچه دوربين هاي عكاسي ديجيتال به زماني باز مي گردد كه اولين سنسورهاي ثبت تصاوير ابداع شد. سال ۱۹۵۱ اولين سنسور ثبت ديجيتال تصاوير در يك دستگاه ضبط ويديويي بكار رفت. استفاده از كامپيوتر در آن زمان هنوز رايج نشده بود و اين دوربين ضبط ويديويي، تصاوير را روي نوار ذخيره مي كرد. در طول دهه ۶۰ ميلادي، ناسا اولين تلاش ها براي استفاده از سنسورهاي ديجيتال (به جاي آنالوگ) را براي ثبت تصاوير سطح ماه آغاز كرد و با گسترش كامپيوتر، براي پردازش و بهبود تصاوير دريافتي، از كامپيوتر بهره جست. استفاده ديگر ثبت ديجيتالي تصاوير در آن زمان ماهواره هاي جاسوسي بودند و تلاش در جهت گسترش اين شاخه، دانش ثبت تصاوير ديجيتالي را تا حد زيادي گسترش بخشيد.
اختراع اولين «دوربين بدون فيلم» در سال ۱۹۷۲ به نام كمپاني تگزاس اينسترومنت ثبت شده است. در آگوست ۱۹۸۱ کمپاني سوني اولين نمونه تجاري دوربين هاي عكاسي ديجيتال را با نام Sony Mavica وارد بازار نمود. اين دوربين تصاوير را روي يك ميني ديسك ذخيره مي كرد و اين ميني ديسك از طريق يك ديسكخوان ويديويي ويژه به تلويزيون و پرينتر متصل مي شد. اگرچه نميتوان SonyMavica را يك دوربين عكاسي ديجيتال ناميد، اما در واقع اين دوربين آغازگر نهضت دوربين هاي ديجيتال عكاسي بود.
در اواسط دهه ۷۰ ميلادي كمپاني كداك چندين نمونه سنسور حالت جامد ابداع كرد كه قادر بودند نور را مستقيماًِ به تصاوير ديجيتال تبديل كنند و در سال ۱۹۸۶ محققين اين كمپاني اولين دوربين ديجيتال عكاسي با وضوح ۱.۴ ميليون پيكسل را ابداع كردند. تصاوير ديجيتال حاصل از اين دوربين در ابعاد ۱۸*۱۳ سانتيمتر با كيفيت ۱۹۰DPI قابل چاپ بود. يك سال بعد كداك هفت محصول متنوع براي ثبت، ذخيره، ويرايش و انتقال تصاوير ديجيتالي وارد بازار نمود.
فتو سي دي نيز اولين بار در سال ۱۹۹۰ توسط كداك به دنيا معرفي شد. اين ابداع مصادف بود با پيشنهاد ارايه اولين سيستم استاندارد براي توصيف رنگ در كامپيوتر توسط اين كمپاني. كداك يك سال بعد اولين دوربين حرفه اي عكاسي ديجيتال را از مونتاژ يك سنسور ۱.۳ مگاپيكسلي روي يك دوربين اپتيكال Nikon F-۳ توليد كرد. Apple QuickTake۱۰۰ و Kodak DC۴۰ و Casio QV-۱۱ و ony Cyber-Shot Digital Still Camera اولين دوربين هاي ديجيتال با قابليت اتصال به كامپيوترهاي خانگي از طريق درگاه سريال بودند كه در فاصله سالهاي ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ وارد بازار شدند.اگرچه سهم بزرگي از توسعه فناوري عكاسي ديجيتال متعلق به كداك است، اما نبايد فراموش كرد كه مايكروسافت و كينكو نيز با همكاري كداك نقش مهمي در توسعه نرم افزارهاي مورد نياز براي ويرايش عكسها، توليد فتوسي دي و ذخيره اسناد تصويري ايفا كردند.
در اين ميان نبايد نقش آي بي ام را به عنوان مبتكر اولين شبكه تبادل تصوير اينترنتي و هيولت پكارد را به عنوان اولين سازنده پرينترهاي جوهرافشان ناديده گرفت.اكنون، با توسعه فناوري عكاسي ديجيتال، وجود كامپيوتر در دسترس عموم و گسترش شبكه اينترنت، دوربين هاي عكاسي ديجيتال در همه جا حضور دارند و لحظه لحظه هاي زندگي ما را ثبت مي كنند.
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
تبادل
لینک هوشمند