مبانی عکاسی نجومی بادوربین های دیجیتال

با لنزهای معمولی عکاسی می توان عکس های بسیار خوب نجومی گرفت. فاصله ی کانونی کوتاه لنزهای دوربین در مقایسه با تلسکوپ ، بسیاری از عیوب ردیابی را نوردهی بلند مدت می پوشاند. اما لنزهای دوربین در اصل با هدف عکاسی نجومی طراحی و ساخته نشده اند . ثبت تصویری واضح از نقاطی نورانی با روشنایی و رنگ های گوناگون در گوشه و کنار میدان دید، امتحانی سخت برای لنز محسوب می شود. جالب است بدانید که کیفیت صیقل سطح عدسی های لنز دوربین حتی در بهترین نوع آن بسیار پایین تر از عدسی های تلسکوپ است.

علت آن این است که عدسی های لنز برعکس عدسی های تلسکوپ
به سبب فاصله ی کانونی کوتاه شان عیوب عدسی را مخصوصاً هنگام استفاده در نور روز زیاد نشان نمی دهند. سازنده ی تلسکوپ های معروفی را در ژاپن می شناسم که لنزهای دوربین پنتاکس را می خرد و آنها را صیقل مجدد می دهد تا به کیفیت (و البته فاصله ی کانونی) مطلوب برای استفاده در تلسکوپ هایش برسد .
بر خلاف تلسکوپ ها، که برای دیدن اجرام در فاصله ی بی نهایت طراحی شده اند، لنزهای دوربین باید با ترکیب چندین عدسی بتوانند دامنه ای از فواصل بسیار نزدیک تا بی نهایت را ثبت کنند . بنابراین گستره ی میدان دید لنزها بسیار بیشتر از تلسکوپ هاست ولی از سوی دیگر، وقتی دیافراگم آن ها را تا حداکثر باز کنیم کارآیی خوبی برای منظور ما ندارند. اگر با لنزهای گوناگون دوربین کار کرده باشید متوجه خواهید شد که در اغلب آن ها هر چه دیافراگم بسته تر باشد کیفیت کنتر است و عیوب ابیراهی، بهبود بیشتری می یابد . مشکل این جاست که با این کار گرفتن عکس های نجومی سخت تر می شود چون با بستن دیافراگم ، دهانه ی لنز برای گذر نور کوچک تر می شود و از این رو نور کمتری به حسگر می رسد و ثبت می شود. برای همین است که در هنگام استفاده از لنزهای دوربین برای گرفتن عکس های نجومی همیشه باید بین بازکردن دیافراگم برای گردآوری نور بیشتر و یا بستن آن برای به دست آوردن کیفیت تصویر بهتر یکی را فدای دیگری کنیم .
تلسکوپ ها طوری طراحی می شوند تا بهترین وضوح را در فاصله ی بی نهایت با نسبت کانونی نسبتاً کند به دست آورند. هر چه نسبت کانونی تلسکوپ تند تر شود، طراحی و تراش آن هم پیچیده تر و البته گران تر می شود. این اصل در لنزها هم صدق می کند با این تفاوت که لنزهای دوربین نسبت های کانونی بسیارتندتر و میدان دید بسیار گسترده تری دارند. ساختن لنزی که هم تند باشد و هم میدان دید بازی داشته باشد بسیار پیچیده است. برای همین است که چنین لنزهایی از ترکیب چندین عدسی در دسته های متعدد درست می شوند. مثلا، بعضی از لنزهای زوم از ۱۶ عدسی در چهار دسته ساخته شده اند که هر کدام از این دسته ها باید برای به دست آوردن وضوح و بزرگ نمایی دلخواه درون بدنه لنز و نسبت به هم حرکت کنند. ساختن این لنزها بسیار پیچیده تر از ساختن حتی تلسکوپ های مدرن شکستی امروزی است. تلسکوپ های آپوکروماتیک از ترکیب حداکثر دو یا سه عدسی ساخته شده اند که هیچ حرکتی هم ندارند و برای واضح کردن تصویر باید دوربین را پشت تلسکوپ عقب وجلو برد .

 
نتیجه این که در فاصله های کانونی بلند، تلسکوپ ها معمولا بهتر از لنزهای دوربینی که روی بی نهایت تنظیم شده اند، عمل می کنند. اگر قبول ندارید، یک چشمی پشت لنز دوربین بگذارید تا ببینید چه تصویر بدی به دست می آید. البته تلسکوپ ها هم مشکلات خاص خود را دارند به ویژه اگر کیفیت ساخت شان خوب نباشند. اما تلسکوپ ها طوری طراحی می شوند که از حداکثر گشودگی دهانه ی خود بهره ببرند و بتوانند ستاره ها را به وضوح نشان بدهند و اصلاً با فکر این که بشود گشودگی دهانه ی آن ها را تغییر داد ساخته نمی شوند .
بهترین محک – هم برای سنجش کیفیت تلسکوپ ها و هم برای لنزهای دوربین – ثبت کردن تصویری که ایجاد می کنند بر حسگرهای حساس دیجیتال امروزی است . ابیراهی های رنگی و کروی موجود در آن ها به سادگی خودشان را روی این حسگرها نشان نمی دهند و به همین علت است که هم مصرف کنندگان و هم سازندگان امروزی به کیفیت لنزها یا عدسی تلسکوپ ها حساس اند .
در کل، تضادی میان استفاده از لنز دوربین و تلسکوپ نیست. فقط هر کدام موارد استفاده ی خاص خودشان را دارند: لنزها برای ثبت کردن میدان دید باز – مانند صورت فلکی یا راه شیری – به کار می روند و تلسکوپ ها برای ثبت کردن جرمی خاص در آسمان – مانند سحابی، کهکشانی خاص یا خوشه های ستاره ای .

لنزهای کانن پیشنهادی
کانن آن قدر لنزهای متفاوت می سازد که سر آدم گیج می رود اما این که کدام شان به درد عکاسی نجومی می خورند بحث دیگری است. قضاوت بر اساس نقدهایی که درباره ی این لنزها در مجلات عکاسی نوشته می شود کار سختی است چون همه ی این نقدها بر اساس عکاسی در شرایط معمول ونور روز نوشته شده اند. بیشتر لنزدهای پیشنهادی گفته شده در این مقاله را یا خودم امتحان کرده ام یا عکاسانی توصیه کرده اند که از این لنزها اختصاصاً برای عکاسی نجومی استفاده کرده اند.
توضیحات در کنار هر یک از لنزهای زیر با این فرض بوده که این لنزها با دوربین های دیجیتالی که اندازه ی حسگرشان APS و ضریب برش آن ها ۱/۳ و ۱/۵ و ۱/۶ برابر است استفاده می شوند . یادآوری می کنم که هر چه اندازه ی حسگر بزرگ تر باشد بازده این لنزها در کناره های تصویر پایین می آید:
Canon EF-S 10-22 mm f/3/5 – 4/5 USM
با دیافراگم کاملاً خوب است اما اگر یک استاپ دیافراگم را ببندید بهتر است .
Canon EF 15 mm f/2/8
روی ۴/f بسیار خوب جواب می دهد.
Canon EF 16-35 mm f/2/8L II USM Zoom
روی ۲/۸ /F خیلی خوب جواب می دهد و با ۴/F بسیار بهتر است .
Canon EF-S18-55mm f/3/5- 5/6 IS Zomm
در همه ی فواصل کانونی خوب است و با بستن یک استاپ بهتر جواب می دهد .
Canon EF 17-40 f/4 L USM Zoom
روی ۴/F خوب است با ۵/۶ f بهتر است .
Canon EF 24-105mm f/4 L USM IS Zomm
روی f/4 خوب است با f/5/6 بهتر است.
Canon EF 24mm f/1/4 II L USM
روی ۲/۸/F خوب است .
Canon EF 28mm f/1/8USM
روی۲/۸/F خوب است.
Canon EF35 mm f/2
روی ۲/F خوب است و روی f/2/8 بد نیست.
Canon EF 50 mm f/1/4 USM
روی ۲/۸/F بد نیست و روی ۴/F بهتر است .
Canon EF 50mm f/1/8 II
روی ۲/۸/F خوب است
Canon EF85 mm f/1/8 USM
روی ۲/۸/F خوب است و روی ۴/F خیلی بهتر است.
Canon EF 85mm f/2 L IIUSM
روی f/2/5 خوب و روی f/2/8 خیلی بهتر است.
Canon EF 100mm f/2 USM
روی f/2/8 خوب و روی f/4 خیلی بهتر است.
Canon EF 100mm f/2/8 USM Macro
روی f/2/8 خوب و روی f/4 خیلی بهتر است.
Canon EF 135mm f/2/ L USM
روی f/2/8 خوب و روی f/4 خیلی بهتر است.
Canon EF 200mm f/2/8 L II USM
روی f/2/8 خوب و روی f/4 خیلی بهتر است.
Canon EF 300mm f/4 L USM non- IS
روی f/4 خوب و روی f/4/5 خیلی بهتر است.
Canon EF 400mm f/5.6 L USM non- IS
روی f/5/6 خوب و روی f/6 خیلی بهتر است.
Canon EF 500mm f/4 L USM IS
روی f/4 خوب و روی f/4/5 خیلی بهتر است.
وقتی به فاصله های کانونی نزدیک به ۴۰۰ میلی متر می رسیم ، مخصوصاً در رده ی لنزهای «L » ، دیگر باید به فکر ا ستفاده از تلسکوپ به جای لنز باشیم. تلسکوپ ها در این فاصله کانونی به بالا ستاره ها را بهتر ثبت می کنند و در ضمن می شود از آن ها برای رصد هم استفاده کرد. البته اگر به کارتان می آید لنزهای ۴۰۰ م م به درد عکاسی از حیات وحش یا وقایع ورزشی هم می خورند .

سری لنزهای EF-S کانن
کانن یک سری لنز خاص به نام EF-S می سازد که مخصوص دوربین های دیجیتال با حسگرهای کوچک تر طراحی شده اند. این لنزها کوچک و ارزان ترند و برای حسگرهایی با ضریب برش ۱/۵ یا ۱/۶ برابر خوب جواب می دهند. انتهای این لنزها برآمده است و طوری طراحی شده اند که هنگام اتصال به دوربین نزدیک تر به حسگر دوربین جا می گیرند و در نتیجه، تصویر به دست آمده سطح بیشتری ازحسگر را می پوشاند. اما اگر این لنزها را روی دوربین هایی با حسگر بزرگ استفاده کنیم، چون بیش از معمول به حسگر نزدیک است باعث ایجاد تاریکی در کناره های تصویر می شود که به آن اصطلاحاً Vignetting می گویند. کانن هم استفاده از این سری لنزها را روی دوربین هایی با حسگر بزرگ مانند ۵D توصیه نمی کند .

لنزهای قدیمی کانن
کانن یک سری لنز برای دوربین های غیردیجیتال می ساخت که وضوح خودکار (AUTO Focus) ندارند. از این دست می توان سری لنزهای FD,FL,R را نام برد. متأسفانه این لنزها را نمی توان برای عکاسی نجومی به بدنه ی دوربین های دیجیتال نصب کرد. وقتی کانن دوربین ها و لنزهای جدیدی طراحی کرد که امکان وضوح خودکار داشتند فاصله انتهای لنز با حسگر تغییر داد. این فاصله قبلا مثلا در سری لنزهای FD ، ۴۲ میلی متر بود و اکنون در لنزهای EOS 44 م م است. یعنی اگر لنز را روی بی نهایت تنظیم کنیم، تصویر به دست آمده در لنزهای قدیمی ۲ میلی متر جلوتر از حسگر شکل می گیرد و به همین علت به درد عکاسی نجومی نمی خورند.

لنزهای نیکون با بدنه های کانن
لنزهای نیکون را می شود بر بدنه ی دوربین های کانن EOS که لنزهای EF می خورند وصل کرد. من خودم چند لنز نیکون غیردیجیتل قدیمی دارم که روی کانن دیجیتال می گذارم و برای عکاسی نجومی هم بسیار خوب کار می کنند. علت این که می شود این لنزها را روی بدنه کانن گذاشت این است که فاصله ی انتهای لنزهای نیکون تا حسگر ۴۶/۵ میلی متر است که می شود با گذاشتن یک تبدیل ساده میان لنز و دوربین از این لنزها استفاده کرد. معمولا این تبدیل ها در بازار موجودند و بسیار هم ارزان اند. بدیهی است که این لنزها را باید دستی به وضوح رساند که در حقیقت برای عکاسی نجومی مشکلی ایجاد نمی کند چون به هر حال در عکاسی نجومی باید از وضوح دستی استفاده کرد. فقط یادتان باشد که دیافراگم این لنزها را یک استاپ ببندید تا فاصله ای که تبدیل ایجاد می کند جبران شود .
لنزهای سیگما (Sigma) برای کانن
شرکت سیگما هم برای دوربین های دیجیتال کانن لنز می سازد. لنزهای سیگما ارزان ترند و تعدادی شان برای عکاسی نجومی بسیار مناسب اند. به نظر می رسد تنها مشکلی که این لنزها دارند مشکل کنترل کیفیت است چون هر لنز با لنز دیگر از نظر کیفیت تفاوت دارد. حتما پیش از خرید سعی کنید آن ها را امتحان کنید. لنزهای سیگما که به نظر من به درد کار عکاسی نجومی می خورند از این قرارند .
Sigma Fisheye 8mm f/3/5 EX DG Circular fisheye
در f/3/5 بد نیست و در f/4 خوب است .
Sigma 20mm f/1/8 EX DG روی f/2/2 خوب و روی f/2/8 سیار خوب است .
Sigma 105mm f/2/8 EX DG اگر دیافراگم کاملاً باز شد خوب است و با بستن یکی دو استاپ بهتر می شود .
Sigma Apo 150mm f/2/8 EX DG HSM Macro با دیافراگم کاملا باز خوب است .

استفاده از فیلتر برای لنزهای دوربین
بسیاری از عکاسان آماتور برای آن که احتمالاً آسیبی به سطح لنز دوربین شان نرسد فیلتر روی لنز می بندند.از این آسیب های احتمالی می توان از اثرات شوره در شرایط آب و هوای شرجی ،برخورد شن وخاک هنگام وزیدن باد،یا حتی اثر انگشت نام برد.بعضی از فیلترها مثل فیلتر فرابنفش (UV)را می شود برای کم کردن نورآبی موجود درمناظر دوردست در عکاسی روز استفاده کرد.با همه ی این تفاصیل، استفاده از فیلتر روی لنز دروبین هنگام عکاسی نجومی توصیه نمی شود.فیلترها معمولاً نه تنها نور ستاره های پُرنور و سیارات را به اطراف بازتاب می کنند بلکه مقداری از نورآمده ازاجرام هم به واسطه ی عبور از پوشش روی فیلتر و ضخامت شیشه ی فیلتر جذب می شود و به حس گر دوربین نمی رسد.هرچند شفق های قطبی در ایران دیده نمی شوند اما اگر در مکانی بودید که می توانستید آن ها را ببینید اصلاً از فیلتر استفاده نکنید.استفاده از فیلترها در عکاسی از شفق های قطبی باعث ایجاد شکل های دایره مانندی در عکس می شود که ناشی از تداخل بعضی طول موج ها است.
اگر قصد استفاده از فیلتر روی لنز دوربین برای عکاسی نجومی دارید، من فقط فیلترهای آمده در زیر را توصیه می کنم:

فیلتر آلودگی نوری (Light pollution Filter)
فیلترهای IDAS LPS ساخت شرکت Hutech و فیلتر Deep sky ساخت شرکت Lumicon کارکرد بسیار خوبی در جذب طول موج های ناشی از لامپ ها و عبور دادن نور اجرام آسمانی دارند.با استفاده از این فیلترها آسمان به صورت قابل توجهی تاریک تر و تضادّ میان جرم آسمانی و زمینه ی آسمان بیشتر می شود.
خوبی دیگر استفاده از این نوع فیلترها این است که چون زمینه ی آسمان تاریک تر می شود، امکان نوردهی طولانی تری را به هنگام عکاسی از اجرام آسمانی به دست می دهد.
فیلترهای آلودگی نوری نه تنها برای استفاده در مکان هایی که آلودگی نوری بسیاری دارند، مانند شهرها، مناسب اند بلکه می شود از آن ها در مکان های دور از شهر هم استفاده کرد چون باعث کاهش نور زمینه ی آسمان یا هواتاب (Air Glow)هم می شود که همان بازتاب نورهای دوردست در جوّ است.
توجه داشته باشید که بعضی از فیلترهای کاهش آلودگی نوری آغشته به «پوشش های تداخلی »(Interfrence Coatings)هستند که این نوع پوشش فقط امکان عبور به پرتوهای موازی نور را می دهد.از این دست می توان به همان فیلتر IDAS LPS ساخت شرکت HEUTECH اشاره کرد.از این رو این نوع فیلترها را نمی توان روی لنزهایی با زاویه دید بسیار باز بست.لنزهای با حداکثر فاصله ی کانونی ۳۵ میلی متر و آن هم با دیافراگم حدود f/4 شاید جواب بدهد.

فیلترهای دو عنصری (ِDidymium Filters)
این فیلترها جایگزین ارزان تری برای فیلترهای گران قیمت آلودگی نوری اند.این فیلترها پوششی قرمز رنگ فقط مانع عبور نورهای نارنجی ناشی از لامپ های بخار سدیم (مثل بیشتر چراغ های خیابان و اتومبیل ها)می شود.از این دست می توان از فیلترهای زیر نام برد:
Hoya Red Intesifier
Tiffen Enhancer
B+W 491 Redhancer
فیلتر محوکننده (Fog Filter)
فیلتر محوکننده در حقیقت شیشه ای ساده است که نور آمده از ستاره های پُرنور را به اطراف پخش می کند و هاله ای به دور آن ها درست می کند.با استفاده از این نوع فیلتر ستاره های نورانی و شکل دهنده ی صورت های فلکی خودشان را بیشتر نشان می دهند و از این رو می توان آن ها را در پس زمینه ی تصویر و از هزاران ستاره ی دیگر تشخیص داد. فیلترهای Tiffen Double Fog3 و Hoya Fog A از این دسته اند.

چند لنز پیشنهادی برای تازه کارها
همان طور که قبلاً نیز اشاره کرده ام، اگر تازه کارید نخستین لنزی که باید کار را با آن شروع کنید همان لنزی است که با دوربین تان آمده یا در اختیار دارید.پیش از شروع به عکاسی نجومی احتیاجی به خرید لنز خاصی نیست.کمی که تجربه به دست آوردید بعد می توانید بسته به سلیقه و نیازتان به این که از چه موضوعاتی و اجرام آسمانی می خواهید عکس بگیرید، لنز مناسب آن کار را بخرید.شاید هم مثل خیلی ها فقط بخواهید به جای لنز از تلسکوپ برای عکاسی استفاده کنید.اما در هر دو صورت پیشنهادم این است که کار عکاسی نجومی را ابتدا با استفاده از لنز شروع کنید.این کار هم امکانات کمتری می خواهد هم بسیار ساده تر است و مهم تر از هر چیز به شما فرصت یادگیری مبانی عکاسی نجومی را می دهد.وقتی با ساختمان، امکانات و تنظیمات دوربین های دیجیتال برای عکاسی نجومی کاملاً آشنا شدید دیگر این که چه نوع لنز یا تلسکوپی برای آن سوار می کنید موضوعی بسیار سهل تر است.
نخست سعی کنید فقط با سیه پایه ی عکاسی، عکاسی کنید.بعد اگر پایه ی تلسکوپی با استقرار استوایی دارید می توانید دوربین را بر روی تلسکوپ و حتی روی خود مقرّ نصب کنید و از امکان ردیابی پایه بهره ببرید و با زمان های نوردهی طولانی تر عکاسی کنید.اگر پایه ی تلسکوپ با استقرار استوایی ندارید، می توانید از ردیاب های دست ساز ساده ای معروف به ردیاب های لولایی (که البته در زبان انگلیسی به «ردیاب های در انباری»یا Barn Door Tracker مشهورند)استفاده کنید.ساخت و استفاده از آن ها بسیار ساده است و در شماره ی آینده نحوه ی ساخت شان را توضیح خواهم داد.
گاه لنزی که هنگم خرید همراه دوربین مان است، لنز آن چنان مناسبی برای عکاسی نجومی نیست این نوع لنزها معمولاً یا خیلی کُندند یا پُر از ابیراهی های مختلف.اگر هم لنز خوبی باشند، شاید بخواهید مجموعه لنزهایی با فواصل کانونی مختلف برای عکاسی ازموضوعات مختلف در آسمان داشته باشید.لنزها کلاً به سه دسته تقسیم می شوند.لنزهای با زاویه ی باز (wild Angle)، نرمال(Normal)و تله فوتو (Telephoto).نام لنزهای نرمال یا به عبارتی «طبیعی»اززمانی باقی مانده که بیشتر دوربین ها با لنز۵۰ میلی متری عرضه می شدند و میدان دید لنز۵۰ میلی متری یا نرمال را تقریباً معادل بزرگنمایی طبیعی دید انسان می دانستند.
لنزهای زاویه باز معمولاً شامل هر لنزی با فاصله ی کانونی کمتر از ۲۸ میلی متر می شود.با احتساب ضریب برش حسگر دوربین های دیجیتال، لنزهای ۳۵ میلی متری تا ۵۰ میلی متری در آن ها نرمال محسوب می شوند.لنزهای ۸۵ تا ۱۳۵ میلی متری را لنزهای تله فوتو کوتاه و متوسط و هر لنزی با فاصله ی کانونی بیشتر از ۱۳۵ میلی متر را تله فوتو بلند می نامند.
اگر لنزی که با دوربین تان آمده از نوع زاویه باز نیست و خیال خرید لنز دیگری دارید توصیه می کنم حتماً نخستین لنزی که می خرید یک لنز زاویه دار باشد.لنزهای زاویه باز برای عکاسی نجومی بسیار مناسب اند.اگر هم آن ها را کول (قلمدوش)تلسکوپ تان سوار کنید بسیاری از عیوب ردیابی پایه ی تلکسوپ تان را می پوشاند.مخصوصاً از راه شیری عکس های بسیار خوی می شود با آن ها گرفت.
اگر هم فقط قصد خرید لنزی ارزان و خوب برای شروع عکاسی نجومی دارید، بهترین حالت انتخاب لنزهای ساده ی ۵۰ میلی متری با F/1/8 ثابت (که زوم نداشته باشد)است.این لنزها کوچک و سبک اند و حتی اگر دیافراگم آن ها را تا F/2/8 هم ببندیم باز هم به اندازه ی کافی تندند.اگر ضریب برش ۱/۵ یا ۱/۶ برابری دوربین های غیرحرفه ای را در نظر بگیریم، میدان دید آن ها به مانند یک لنز تله فوتو کوتاه خواهد بود.صورت های فلکی قوس، صلیب شمالی یا تکه ی راه شیری در دجاجه را به راحتی می شود در میدان دید آن ها جای داد.لنزهای تله فوتو به درد عکاسی از سحابی های بزرگی مثل سحابی آمریکای شمالی یا ابرهای راه شیری در صورت فلکی قوس می خورند.
این که چه لنزی را باید اول خرید، بسته به سلیقه ی شخصی تان است درباره ی این که از چه موضوعاتی می خواهید عکس بگیرید.اما باز هم یادآوری می کنم که با انتخاب لنزهای زاویه باز و بزرگنمایی کم، بسیاری از عیوب ردیابی هنگام عکاسی پوشیده می شوند.هرچه بزرگنمایی لنزتان بیشتر می شود، عیوب ناشی از ردیابی، قطبی بودن و واضح کردن تصویر هم بیشتر خودشان رانشان می دهند.
در زیر چند لنز را که به نظرم برای تازه کارها مناسب اند براساس دسته بندی که قبلاً توضیح دادم،آورده ام.معیارم برای پیشنهاد این لنزها اساساً توازنی بین کیفیت و قیمت آن ها بوده است.

لنزهای زاویه باز:
Canon EF-S 18mm -55mm f/3.5-5.6 IS AF Zoom
sigma 20 f/1.8 EX DG
sigma 28mm f/1.8 EX DG
لنزهای نرمال:
canon EF 50mm f/1.8II
Nikon AF Nikkor 50 mm f/1.8 D
لنزهای تله فوتو:
sigma 105/2 Ex DG
479-
canon EF 200mm f/2.8 L II USM
Nikkor AF 180mm f/2.8 D ED-IF
شاید در فهرست بالا متوجه شده اید که همه ی آن ها، به جز کانن ۱۸-۵۵ میلی متر، لنزهای ثابت اند؛ یعنی زوم نیستند و فاصله ی کانونی ثابتی دارند.هر چند لنزهای زوم برای عکاسی در روز مناسب اند اما لنزهای ثابت چون نسبت کانونی تندتری دارند برای عکاسی نجومی خیلی بهتر جواب می دهند.
لنزهای سیگما، به ویزه وقتی یکی دو پلّه (استاپ)دیافراگم آن ها را ببندید لنزهای بسیار تند و زاویه ی بازی اند.این لنزها برای عکاسی از صورت های فلکی، شفق های قطبی و با استفاده از سه پایه ی عکاسی عالی اند.اگر آن ها را روی ردیاب لولایی یا استقرار استوایی بگذارید می توانید عکس های محشری از خوشه های ستاره ای و سحابی های کم نور بگیرید.
هر دو لنز۵۰ میلی متری با F/1/8 کانن و نیکون واقعاً کیفیت خوبی دارند.از آنجا که اخیراً دوربین های دیجیتال با لنزهای زاویه باز زوم عرضه می شوند این لنزها مورد بی توجهی قرار گرفته اند.این لنزها را اگر تا دیافراگم f/2/8 ببندید تصویر آن ها هیچ فرقی با لنزهای مشابه، با F/1/4 که بسیار هم گران ترند، ندارد.
درباره ی لنزهای تله فوتو ۱۵۰ میلی متری سیگما با F/2/8، کانن ۲۰۰ میلی متری با F/2/8 ، و نیکون ۱۸۰ میلی متری با F/2/8 همیشه نقدهای بسیار مثبتی نوشته می شود.این لنزهای تله فوتو بلند را همیشه باید با یک جور پایه یا حلقه ی جداگانه نگاه داشت چون وزن شان نسبت به دوربین بیشتر است و به ویژه هنگام عکاسی های طولانی مدت، اگر پایه ی جداگانه نداشته باشند، بدنه ی دوربین را به طرفی می کشانند و تصویر را خراب می کنند.
با معرفی این چند لنز دیگر کارمان با آشنایی با مقدمات عکاسی نجومی تمام شده و از مقاله ی آینده در چندین بخش به عکاسی نجومی در عمل می پردازم و بعد از آن هم نوبت به پردازش و تصحیح عکس های گرفته شده می رسد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: