واکر اِوانز 1903- 1975 (Walker Evans)

واکر اوانز متولد نوامبر 1903 ، عکاس آمریکایی و یکـی از موثرتریــن هنرمنــدان قـرن بیستم و نهضت Farm Security Administration (FSA)  بود. این نهضت قصد مستند کردن بحران اقتصادی بزرگ آمریکا و اثرات آن در دهه 1930 را بعهده داشت. بیشتر عکس های واکر اوانز در این پروژه با دوربین قطع بزرگ 810 X  اینچ عکاسی شد. او می گوید هدفش بعنوان عکاس، گرفتن عکس هایی با غنای ادبی، معتبر و پیشرو است. بیشتر آثار او در بهترین مجموعه های  The Metropolitan Museum of Art و  George Eastman House نگهداری و قابل رجوع است. او هنرمندی بود که به وجوه زندگی روزمره توجه زیادی می نمود . آثارش نشان دهنده ی گرایش وی به امور عادی و پیش پا افتاده ی زندگی است، اموری که اغلب آنها را از لحاظ ظاهری ، بدون هرگونه آرایش و تصنع تصویر می کرد . عکس هــای او در عین سادگـی، تجسم عالـی زندگی آمریکایـی هستند. عکس روبرو از شیشه ویترین یک عکاس محلی گرفته شده است. این عکس کاتالوگی فشرده از قیافه ها، لباس ها و حال وهوای آمریکایی است، نوعی سلف پرتره ترکیبی که این پرسش را به ذهن می آورد که طرز تفکر آمریکاییها در سال 1936 چگونه بود - و قدردانی بامزه ای است از صداقت غیرعمدی عکاس و افرادی که در جلوی دوربین او می نشینند. از سوی دیگر این عکس تصویری چشمگیر و بدیع است؛ و برخلاف ویترین آن عکاس (محلی)، نیاز به تفسیر دارد.

اوانز نخستین عکسهای خود را در 1928 در نیویورک با دوربینی که تصاویرمنفی می گرفت، پدید آورد. از ابتدا عمدا به شیوه ای که عاری از هرگونه معنای خاص هنری بود، کارمی کرد . برخلاف عکاسان پیرو سبک نگاره نمایی که عکسهای هنری نقاشی گونه پدید می آوردند و نیز برخلاف استیگلیتز که از صحنه های پیش پا افتاده عکس می گرفت و آنها را از عواطفی نمایشی می آکند، عدسی دوربین اوانز تصاویر مستقیمی از زندگی می گرفت که کوچکترین نشانه ای از سبکی شخصی در آنها دیده نمی شد. او تنها به گویایی موضوع خود اعتقاد داشت. دوستی با هنرمندان و نویسندگان بزرگ آن زمان باعث شد که با گرایش ها و اندیشه های پیشرو آن عصر آشنا شود و با دیدی روشن و آگاهانه، از شهرهای بزرگ و روستاهای کوچک ایالات متحده، عکس بگیرد. سالهای 1935 و1936 دورانی بود که در طول آن، اوانز خلاقیت زیادی از خود نشان داد. او طی 18 ماه برای دفتر حفاظت بهره برداریهای کشاورزی به کار عکاسی پرداخت و در این دوران بود که از پیوند خوردن دید او از اشیاء و فنون عکاسی که به کار میگرفت، تصاویری بسیار قوی پدید آمد. اوانز در 1936 به همراه جیمز ایجی، شش ماه در آلباما نزد خانواده ای کشاورز و تهیدست زندگی کرد که برای درآمدی بسیار ناچیز، ساعتهای دراز کار می کردند و فرزندانشان جامه هایی مندرس بر تن داشتند.

          Summer 1936. Children of sharecropper Frank Tengle at their Hale County, Alabama

 اوانز با نوعی احساس دوگانه همدردی و بی اعتنایی، به عکس گرفتن از آنها پرداخت . شرایط زندگی آنان را به صورتی مستقیم و ساده نشان داد و از ارائه هرگونه شرح و تفسیری اجتناب ورزید و بدین سان موفق شد تکچهره های شایان توجهی از مردمی بگیرد که هیچ گاه کوچکترین نشانه ای از تمکین در سیمای آنها مشاهده نمی شد. این تصاویر به همراه متنی که ایجی نوشت، کتابی را پدید آورد که چند سال بعد در با عنوان "اینک انسانهای بزرگ را بستاییم " انتشار یافت. نخستین نمایشگاه عکس موزه هنر نوین نیویورک در 1938 به آثار اوانز اختصاص یافت و موزه کتاب این نمایشگاه را با عنوان "عکس  های آمریکایی" منتشر کرد. اوانز معمولا از دوربینی استفاده می کرد که اگرچه از لحاظ تنظیم و میزانسازی و ژرفا نمایی انعطاف پذیری زیادی داشت ، اما دست و پا گیر بود وکارکردن با آن به کندی انجام می پذیرفت و توجه ها را به خود جلب می کرد. از این رو در 1938 شروع به استفاده از یک دروبین کوچک کونتاکس 35 میلی متری کرد و به نحوی کاملا" متفاوت به کار با آن پرداخت. سرگرم عکاسی از مترو شد و برای این کار دوربینش را زیر لباسش مخفی می کرد .
اوانز بی آنکه امکان کنترل ترکیب بندی عکس را داشته باشد ، ناگزیر بود به تصویر کردن چهره ها و حرکات مردم کنار خود بسنده کند . این مجموعه را به شکل کتابی با عنوان "بسیاری کسان فراخوانده شده اند" انتشار داد.

March 1936. "Auto parts shop. Atlanta, Georgia". For FSA 1941

کار ممتاز او در همراهی نهضت FSA در مستند نمودن زندگی مزرعه داران در بحران اقتصادی دهه 30 اینطور ارزیابی می شود: روبرو شدن با عکس های او مواجهه با واقعیت عریان یا همان حقیقت است که چشم دوربین واکر اوانز آن را می بیند. تاثیر این روبرویی، مواجه با مزرعه داران و خانواده هایشان است و نه با خود اوانز. بعبارت دیگر واکر اوانز نمایانگر تصویر این مردم به مابقی عموم آمریکایی های از خودبیگانه است. "واکر اوانز با آثاری که در این مدت برای FSA  خلق نمود در حقیقت با حذف خودش از معادله دیدن، درک عکاسی مستند را انقلابی نمود." سبک غیرذهنی او بیننده را با موضوع روبرو می کند و نه با عکاس که خود اوانز باشد. توانایی او در خلق عکس هایی است که "خود بیانگرند" و بیننده در دیدن آن به عکس پاسخ می دهد و نه به سازندگی عکاس.

مانند کارتیه برسون به ندرت در تاریکخانه وقتش را به چاپ نگاتیوهای خود گذراند. یادداشتی را به نگاتیوها الصاق می کرد تا برای چاپ، اطلاعات راجع به جنبه های مختلف آن را براحتی منتقل کند. عکس های واکر اوانز منبع الهام بسیاری از عکاسان مشهور جهان از جمله رابرت فرنک، گری وینوگراد، دایان آربوس، و لی فریدلندر بوده است.
او یکی از اساتید بزرگ تاریخ عکاسی آمریکا محسوب می شود چرا که با ظرافت یک شاعر و دقت یک جراح عمر هنری خود را وقف تهیه یک دانشنامه تصویری از آمریکای در حال مدرن شدن نمود. تفاوت بزرگ واکر اوانز در این نکته بود که نگاه زیباشناختی و مسلط عکاسی هنری که آلفرد استیگلیتس نماینده شناخته شده آن در عکاسی آمریکا بود را نپذیرفت و در عوض زندگی هنری را بر اساس "طنین شاعرانه واقعیت های روزمره" اما "روشنگر که به براحتی توصیف پذیر هستند" را بنیان نهاد.

  Interior of the general store in Moundville, Alabama. Photographed by Walker Evans in the summer of 1936

او در کتاب هنر عکاسی که توسط انتشارات دانشگاه Yale چاپ شد نوشت : "عکاس پس از مرحـله ای مشخص در سالهــای تکوین و شکل گیری خود، می آموزد که به بیــرون از موزه های هنری بنگرد. جــای او در خیابان، روستا، و طبیعت عادی خارج از شهر است. برای چشم او، اینها لذتهای خام و تازه اند: مغازه های همیشگی، اتاق های خواب، حیاط ها، معماری متفاوت با تالارهای مجلل و آن چنانی، شکوه محوطه سازی یا طبیعت آشکار و تماشایی".

اوانز از 1945 تا 1965 به عنوان نویسنده و عکاس برای مجله" فورچون" کار کرد . در بسیاری از موارد ، اندیشه هایی را که نسبت به آنها علاقه ای کاملا شخصی داشت ، با نوشتن مطلب بیان می کرد و با عکس ملموس می ساخت . بدین سان که دلبستگی او به معماری خاص امریکا در مقاله های او به صورتی آشکار هویدا گردید. او همچنین به فضاهای داخلی دفاتر قدیمی هتل ها و نیز سایر موضوعات امروزی تر علاقمند بود.

اکنون ژرف ترین و نابترین عکاسها، هنرمندانی خود آموخته اند و دست کم، قاعدتا"، با هیچیک از دوره های آموزش رسمی عکاسی دمخور نبوده اند. هر گونه دسترسی غیررسمی به یک استاد شناخته شده، بهترین نوع آموزش مقدماتی است. عکاس چه هنرمند باشد و چه نباشد، دارای احساسی امیدوارانه است، صرفا" به این علت که چشم نه در افکار بلکه در احساسات آدمی در رفت و آمد است. این انسان، در واقع و ذاتا" نظرباز است. او گزارشگر، دوره گرد، و جاسوس (کنایه لقب زمیندار ثروتمند در پروژه بحران اقتصادی) نیز هست. آنچه او را پویا و در جنبش نگه می دارد شیفتگی ناب، بچگی علاج ناپذیر، و اعتراض بجا به پیوریتنیسم (تاکید بر خصایصی نظیر «ثروت اندوزی») است. زندگی صنفی او ترکیبی است از تقلا و تلاش و شور کار عاشقانه.

در سال 1975 واکر اوانز در خانه خود فوت کرد و بجز هزار فریم عکس نهضت FSA و تعدادی دیگر بقیه عکس های او همگی تحت کپی رایت موزه هنر متروپولیتن است. واکر اوانز هرگز یک عکاس محبوب نشد چون در دوره او محبوبیت مستلزم استفاده عکس ها بعنوان دکور در خانه های مجلل بود، کارهای او در خانه مردم عادی حضور دارد و این نکته قابل ملاحظه در حرفه او بعنوان عکاس مستند قلمداد می شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: